ငါကေတာ့ ျမက္ဖိနပ္နဲ႔
ဒါေပမဲ့
ျမင့္မိုရ္ေတာင္ကိုလည္း လိုက္တက္ခဲ့မယ္။
သြားႏွင့္ၾကပါ။
ဟိုးမွာ
ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္က
အိပ္မက္ေတြ ဒူးေထာက္လဲက်ေနတဲ့လူ
သူ႕ကို ကူပါရေစဦး
ငါ့ရွင္တို႔က ဘာလဲ
ငါက ဘာလဲ
နာမည္ေတြ ေျမႀကီးေပၚ ပစ္ခ်ၿပီး
လွလွပပ ၿပိဳင္ရဲပါတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ေတြ႕ၾကမယ္။
ႏွစ္ဖက္သြားဓားတစ္လက္လို
ၿပိဳးျပက္၀င္းဖိတ္
သုညဂူမွာလည္း ငါေမွးအိပ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။
အိမ္အျပန္လမ္း
အေမနဲ႔ေတြ႕မွ နမ္းမယ့္
ၿငိမ္းခ်မ္းႏွင္းဆီ
ငါ့ရင္ဘတ္မွာ
ေသြးတစ္စက္လို နီေနတယ္။
ခ်စ္သူကေလးေရ
ၿမိဳ႕တံခါးကိုဖြင့္
မီးအိမ္တို႔ႏွင့္ အတူႀကိဳပါ
လေရာင္စက္တေ၀ေ၀နဲ႔
သင့္ရဲ႕ ေႏြရာသီျမင္းစီးခရီးသည္
ဓူ၀ံထက္ျမင့္တဲ့ ၾကယ္ကို
ခူးယူူလာမွေပါ့ကြယ္။
တာရာမင္းေ၀
(ပန္းေခတ္ကလမင္း ၀တၳဳမွ)
No comments:
Post a Comment